کاربرد تصمیم گیری چند معیاره در شناسایی نقاط پرحادثه: استفاده از روشهای تحلیل پوششی داده ها و تحلیل همایی

شناسایی و رتبه بندی نقاط پرحادثه یا نقاط سیاه در یک شبکه حمل و نقل گامی جدی و اساسی در برنامه بهبود ایمنی ترافیک است. در مطالعه حاضر از دو روش تحلیل پوششی داده ها و تحلیل همایی به عنوان یک روش جایگزین برای رتبه بندی و شناسایی نقاط پرحادثه بهره گرفته شده است. این دو روش از زیرشاخه های تصمیم گیریهای چند معیاره هستند. از ویژگیهای بارز این دو روش توانایی آنها در استفاده از عوامل و پارامترهای مختلف مؤثر بر تصادفات، با در نظر گرفتن شدت تصادفات در اولویت بندی نقاط مورد نظر شبکه است. مطالعه حاضر به بررسی نقاط پرحادثه شهر قزوین بر اساس دوروش یادشده اختصاص دارد. این نقاط در روش تحلیل پوششی داده ها، به عنوان واحدهای تصمیم سازی، و عوامل موثر بر تصادفات و تعداد انواع مختلف تصادفات به ترتیب به عنوان ورودیها و خروجیهای آن در نظر گرفته شدند. روش تحلیل همایی نیز با استفاده از ترکیبی از متغیرهای موجود، و تعریف مجموعه های همایی و ناهمایی، و شاخصهای همایی و ناهمایی به اولویت بندی نقاط پرحادثه می پردازد. یکی از مزیتهای این دو روش چند معیاره بودن آن است، که با الگوی شناسایی نقاط حادثه خیز انطباق بیشتری دارد. مزیت دوم )به ویژه در مورد تحلیل پوششی داده ها( توجه به ورودیهای سیستم مورد نظر و محاسبه بازده آن است که اساساً در بررسی نقاط حادثه خیز مورد توجه قرارنمی گیرد. بررسی این دوروش نشان می دهد که به سبب بررسی عوامل مؤثر بر تصادفات به همراه شدت آنها، دقت شناسایی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز از طریق این دو روش بالاتر است، اگرچه به علت تفاوت در رویکردها، نتایج یکسانی برای این دو روش قابل انتظار نیست.